Rozengeur en Napoleons: zes maanden reuktraining

Susanne de Bruin (27) is freelance journalist en tikte talloze interviews en verhalen voor de patiëntenvereniging reuksmaakstoornis.nl over reukverlies. Sinds eind januari mag zij zich door een coronabesmetting scharen onder de doelgroep waar zij jarenlang voor schreef. In haar blogs vertelt zij over haar eigen ervaringen.

Al maanden staat mijn reuktrainingset op een vaste plek op het bijzettafeltje tussen onze twee banken in de woonkamer. En waar het voor mensen zonder reukvermogen bepaald geen pretje is om zonder resultaat te snuffelen, lijkt het voor de ruikenden onder ons een ware attractie. Ik weet nog goed hoe een vriend aan het flesje kruidnagelolie rook en zijn gezicht vertrok: “Ugh, wat is dit sterk zeg!’’ En dat terwijl ik niets rook, ik kon het me maar moeilijk voorstellen.

Frisse neus

Inmiddels zijn we bijna een half jaar verder en kan ik de recensies van onze vriendengroep steeds beter plaatsen. Zo blijkt de omschrijving ‘het ruikt precies zoals Napoleonzuurtjes smaken’ behoorlijk accuraat voor citroengeur. En het flesje met kruidnagelolie is bij nader inzien inderdaad heel sterk. Zo sterk zelfs dat ik de geur soms uren in mijn neus heb. Eucalyptus is momenteel mijn favoriet. Ik heb veel last van hooikoorts door het extreem hoge aantal pollen dat momenteel door de lucht zweeft. De frisse tinteling van de eucalyptus biedt soms wat verlichting voor mijn overprikkelde neus. Het enige flesje waarbij ik nog steeds weinig waarneem is de rozengeur. Vaag pik ik soms iets zoetigs en bloemigs op, maar als ik niet wist wat er op het flesje staat zou ik het waarschijnlijk nooit raden. Gelukkig hebben mijn vrienden me enigszins gerustgesteld: die geur is inderdaad niet zo intens als de andere drie.

Spijbelen

Het gevaar van die vooruitgang is dat ik steeds vaker spijbel. Dat doet me denken aan een van de leden die een paar jaar geleden grote vooruitgang boekte met reuktraining. En tóch ontbrak het hem aan de discipline om door te zetten. Destijds begreep ik daar werkelijk niets van, maar nu ik in hetzelfde schuitje zit, snap ik hem steeds beter. Ik sta er niet achter maar merk wel dat ik, nu ik steeds beter ruik, steeds vaker een dagje oversla. En dat is zonde, want mijn reukzin is dan wel verbeterd maar nog lang niet als vanouds. Terwijl ik dit schrijf neem ik me voor het geursetje een nieuwe plek te geven, naast het koffiezetapparaat. Steeds even trainen terwijl de koffie loopt, dat moet te doen zijn. Toch?