Uit eten met Ferry – Da Gabriele
Ferry Aker (58) heeft anosmie en is fervent restaurantbezoeker én liefhebber van lekker eten en drinken. Sinds hij niet meer kan ruiken zoekt hij restaurants op die rekening houden met zijn veranderde smaakbeleving. Speciaal voor Reuksmaakstoornis.nl schrijft hij zijn ervaringen op en beoordeelt hij zijn favoriete restaurants. Lees zijn recensies om te ontdekken welke restaurants anosmie-proof zijn!
Italiaanse heerlijkheden bij Da Gabriele
Ondanks het feit dat ik niet kan ruiken, kan ik nog wel bitter van zout onderscheiden en zuur van zoet. Maar zodra het een mix wordt van beiden ben ik de draad kwijt en smaakt alles een beetje hetzelfde. Daarom ben ik ook altijd op zoek naar restaurants die veel afwisseling bieden op het bord. Enkel een biefstuk op het bord is voor mij heel saai eten, want de eerste hap is hetzelfde als de laatste. Dat geldt ook voor een bord nasi of chili con carne. Er is te weinig te beleven qua structuur en verschillende smaken. Dat is ook de reden waarom ik ben begonnen met het schrijven van recensies; omdat ik iedereen met anosmie wil laten genieten van eten in een restaurant die zijn of haar best doet om zoveel mogelijk af te wisselen in smaak en structuur. En deze restaurants zijn best moeilijk te vinden vind ik persoonlijk. Althans, voor een redelijke prijs. Mijn zoektocht gaat juist naar dat restaurant met een chef-kok die echt zijn best doet om van eten een sensatie te maken voor een schappelijke prijs. Gelukkig zijn die chef-koks er ook! Dat was ook ditmaal het geval bij Restaurant Da Gabriele in Harderwijk, bekend als een Italiaans restaurant, maar dan anders.
Knusse entree
De entree is een beetje smal als je met z’n vieren binnenkomt, maar je wordt al snel naar de tafel begeleid als je jassen door een vriendelijke man zijn aangenomen. Je stapt binnen in een knusse en aangename ruimte met een balkon, waar je ook kunt eten, aan de linkerzijde. Alles is mooi afgewerkt en straalt klasse uit. De tafels zijn iets aan de krappe kant, maar dat maakt het ook best knus met z’n vieren. In dit geval ben ik op bezoek met mijn vrouw en een bevriend stel.
De menukaart wordt overhandigd, nadat we zijn voorzien van een heerlijke cava als aperitief. Ik heb wel eens eerder geschreven dat een cava de smaakpapillen extra prikkelt en de beleving toch ietsje meer wordt. Ik kies ditmaal ook voor een proeverij, omdat je dan in kleine hoeveelheden een indruk krijgt van wat het restaurant te bieden heeft. In dit restaurant is deze keuze onder de naam ‘Antipasti della Casa’ te vinden. Antipasti betekent eigenlijk ‘voor de maaltijd’ en is in Italië bedoeld om de grootste honger te stillen, om zo meer van elkaar en het hoofdgerecht te genieten. Dit gerecht bestaat hier uit vijf Italiaanse voorgerechten op een plateau gereserveerd. Als hoofdgerecht kies ik voor een Fritto Misto di Pesce, een visschotel bestaande uit een sliptongetje, scampi, inktvisringen en zalm volgens Italiaans receptuur, wat meestal betekent dat het wordt gefrituurd in olijfolie. Ik kies bewust voor beide gerechten om zoveel mogelijk verschillende gerechtjes te eten met dus hopelijk zoveel mogelijk smaken en structuren.
Perfect bereide amuse
Na het opnemen van de bestelling krijgen we een amuse voorgeschoteld bestaand uit een kleine bruschetta con Pommodori, oftewel een ciabattabroodje van de grill besmeerd met verse knoflook en tomaat. De smaak was uitstekend, het broodje correct gegrild en de verhouding knoflook en de tomaat zoals het moet zijn. En dit kun je dus ook ervaren als je smaak niets tot weinig is. Dat belooft wat.
Als wijn kiezen we uiteraard een Italiaanse wijn, en wel de Amarone della Valplocella classico 2016. Oplettende lezers weten dat ik vaak kies voor deze wijn vanwege de volle smaak en zachte afdronk. Deze wijn is altijd echt genieten en past echt bij ieder gerecht. Dus ook bij een visgerecht. Geloof me! Daarnaast kiezen we voor bruisend en ‘plat’ water en dit restaurant blijkt een eigen label te hebben voor water, namelijk Da Gabriele Purezza water.
Plateau vol heerlijkheden
Het voorgerecht wordt geserveerd en het plateau ziet er geweldig uit. Er liggen twee scampi’s, iberico-ham, caprese, vitello tonnato en carpaccio op het plateau en alles is erg mooi opgemaakt. Het zijn wel wat standaard gerechtjes, een beetje veilig voor het restaurant, maar we zijn benieuwd hoe het allemaal smaakt. Inderdaad ‘we’ want voor dit gerecht moet je minimaal een tafelgast erbij hebben die hetzelfde wenst. Hier blijkt duidelijk dat de chef-kok en zijn brigade heel erg hun best hebben gedaan om een uitstekende indruk te maken. De scampi’s zijn gemarineerd in pesto-knoflooksaus en kort gegrild in de oven. Gemakkelijk te pellen en heerlijk van smaak en structuur. Sappig en lekker mals. De caprese is overgoten met dikke balsamico-azijn en olijfolie, en de mozzarella is heerlijk zacht en romig. Met dit gerecht kan je ook heerlijk afwisselen met basilicumblaadjes, tomaat of enkel mozzarella. Iedere hap is raak. De vitello tonato is helaas een beetje vlak. Niet echt spannend, de gepureerde tonijn is wel lekker ‘krokant’, wat goed is voor de structuur, maar het kalfsvlees met de saus is een beetje saai. Ik kan niet echt uitvinden wat voor saus er is gebruikt. De carpaccio daarentegen is geweldig. Het is eigenlijk een voorspelbaar gerecht, maar ditmaal echt een beleving. De runderlende is flinterdun gesneden, goed op temperatuur en de sausjes zijn divers en iedere keer anders. De dikke plakken Parmezaanse kaas zijn scherp en zacht. Iedere hap is verschillend van smaak, hoe knap is dat. Het is genieten met de ogen dicht. Als laatste neem ik de iberico-ham. Ook omdat deze smaak erg overheersend is en de andere gerechtjes kan beïnvloeden. Maar wat een heerlijk stukje vlees is dit toch. De smaak umami knalt in je mond, het vlees smelt op je tong en het vetrandje maakt het compleet. Hier kan ik wel een pond van op als het zou mogen. Wat een mooi voorgerecht is dit en wat een smaakverschillen en structuren heb ik mogen ervaren. En de slokjes amarone tussendoor maken het echt compleet. Mijn complimenten.
Zoveel smaken: alsof ik een 10-gangenmenu opheb
Het hoofdgerecht is net zo mooi aangekleed als het voorgerecht. Op de schotel ligt een kleine sliptong, de grote scampi is, en hoe goed is dat, vervangen door een langoustine omdat ik als voorgerecht al twee scampi’s had. Verder liggen er inktvisringen en zalm op de schotel. Alles is voorzien van Italiaanse groenten zoals aubergine, courgettes en paprika.
De sliptong, gefrituurd, smaakt lekker knapperig vanbuiten en zacht vanbinnen. Ik kan enorm genieten van de zijkanten die dan vaak extra hard zijn, en een structuur van harde patatjes geven. Een beetje van de zijkant gecombineerd met het zachte vlees van de vis is een heerlijke combinatie en structuur in je mond. Ik wissel dit af met kleine stukjes groenten om ieder hap anders te doen lijken. De langoustine is, net zoals de scampi, heerlijk vettig en makkelijk te pellen. Het vlees smelt op je tong en heeft weinig ‘bite’ nodig. Goed gemarineerd en heerlijk te combineren met wijn en groenten. Inktvisringen zijn altijd een gok. Meestal zijn ze niet op de juiste wijze bereid en daardoor vaak te hard en taai. Maar niet in dit geval. Duidelijk lang genoeg gegaard en langdurig gemarineerd. Ik combineer de ringen met alle andere hapjes om ook weer bewust met iedere hap iets nieuws te beleven. De zalm is ditmaal ook gefrituurd en als een soort sushi neergelegd op de schotel. Voorzien van kleine stukjes droge ui en gebakken knoflook, een geweldige afronding van dit gerecht.
Zo heb ik met twee gerechten toch het gevoel weten te creëren dat ik een 10-gangenmenu heb gekregen. En als de keuken dan ook nog zijn best doet om ieder gerechtje individueel aandacht te geven, dan is het echt genieten. En dat heb ik hier zeker gedaan.
We besluiten geen dessert te nemen maar te eindigen met een cappuccino. Na een zeer geslaagde en gezellige avond stappen we voldaan weer in de auto op weg naar huis.
Sfeer en inrichting 9
Bediening 8
Eten en drinken 9
Prijs/kwaliteit 8
Eindcijfer 8,5
