Groot alarm: Hoe ik ontdekte dat ik niets meer ruik

Susanne de Bruin (27) is freelance journalist en tikte talloze interviews en verhalen voor de patiëntenvereniging reuksmaakstoornis.nl over reukverlies. Sinds eind januari mag zij zich door een coronabesmetting scharen onder de doelgroep waar zij jarenlang voor schreef. In haar blogs vertelt zij over haar eigen ervaringen.

Vijf dagen na mijn positieve coronatestuitslag  gaan alle alarmbellen af. Ik neem een hap van mijn cracker met belegen kaas en proef alleen zout. Een vlakke, vage smaak waarin ik de kaas niet kan onderscheiden. Ik weet eigenlijk meteen hoe laat het is, maar hoop nog dat ik het mis heb. Rillend van de koorts, dool ik door het huis op zoek naar iets wat ik zou kunnen ruiken. De luchtverfrisser op het toilet? Niets. De pot mosterd in de koelkast? Niks. De fles cognac van mijn vriend? Zero. Ik kan er niet meer onderuit; mijn reukzin is spoorloos verdwenen.

Waterijsje

Een dag eerder kwam al het bericht van een vriend die op dezelfde manier besmet raakte. Geen reuk meer; had ik nog advies? Ik probeer hem gerust te stellen dat het bij veruit de meeste mensen terugkomt. Ook vertel ik hem dat er een reuktraining is die goede kansen biedt. Maar zo positief als ik over zijn reukverlies was, zo beduusd ben ik over het mijne.

Hoewel ik de eerste dagen nog te ziek ben om het echt te beseffen, word ik er in de kleine dingen steeds mee geconfronteerd. Vanwege mijn hevige keelpijn zijn de raketjes niet aan te slepen. Maar zonder reuk en smaak blijkt de term ‘waterijsje’ wel heel accuraat. En mijn klamme T-shirt kan na de zoveelste koortsaanval toch niet naar ‘niks’ ruiken?

Samen genieten

Ik krijg berichtjes van vriendinnen vol beterschapswensen. “Als dit straks allemaal voorbij is, vieren we het met cocktails’’, stuurt één van hen. Voorheen had ik daar naar uitgekeken, maar wat als ik straks beter ben en ik nog steeds niets ruik en proef? Wil ik dan wel proosten met een cocktail? Een groot deel van mijn sociale leven bestaat – door de coronaregels in het klein – uit etentjes met vrienden, gezellig borrelen of straks hopelijk een terrasje in de zon. En hoewel ik weet dat het gaat om de mensen met wie je bent, vraag ik me toch af hoe ons gezellige samenzijn zal zijn als mijn reukzin niet terugkomt.

Op het vuur

Mijn vriend heeft een grote passie voor barbecueën en staat het liefst elk weekend achter het vuur. Zo ook een paar dagen na de ontdekking dat ik niets meer ruik. Om me op te vrolijken heeft hij extra zijn best gedaan; buikspek dat urenlang heeft gerookt op de barbecue. “Lekker hè’’, vraagt hij na de eerste hap. Ja, ik proef het zout, het vet en de krokante structuur. En ja, dat is lekker. Ik besluit er niet te veel bij stil te staan dat ik een hoop smaken mis en schep extra frietjes op. Eerst maar eens beter worden, en dan aan de slag met de reuktraining die ik heb besteld.