Bij agnosmie worden geuren nog wel waargenomen. De persoon die deze geuren waarneemt, is echter niet in staat om de waargenomen geuren te benoemen. Over deze stoornis van het reukvermogen is tot nu toe nog weinig bekend.
de nieuwe anosmievereniging
Categorie: reukstoornissen
We spreken van hyperosmie wanneer iemand lijdt aan overmatige geurwaarnemingen. Geuren worden op de juiste manier geregistreerd, maar worden op een hogere intensiteit waargenomen. Hierdoor kunnen geuren als erg overweldigend ervaren worden. Vaak wordt hyperosmie door bepaalde geuren geactiveerd, zoals parfum, verf of etenswaren met een sterke geur, zoals kaas. Dit gebeurt meestal op een onverwacht moment, waardoor deze stoornis een grote invloed op het dagelijks leven kan hebben.
Fantosmie / phantosmie
Iemand die lijdt aan fantosmie (ook wel phantosmie of pseudosmie genoemd), heeft last van geurhallucinaties. Bij geurhallucinaties wordt er een geur waargenomen die in werkelijkheid niet aanwezig is. Wanneer dit vieze of onaangename geuren zijn, noemen we deze stoornis kakosmie. Geurhallucinaties ontstaan bij sommige mensen na een beschadiging aan de reukzenuw door een klap op het hoofd. De reukzenuw kan na een beschadiging op de verkeerde manier weer aangroeien. Hierdoor wordt de signaaloverdracht naar de hersenen verstoord.
Geurhallucinaties kunnen door verschillende oorzaken en op onvoorspelbare momenten ontstaan. Deze stoornis kan daardoor een grote invloed op het dagelijks leven hebben.
Parosmie is een kwalitatieve verstoring van het reukvermogen. Geuren worden nog wel met dezelfde intensiteit waargenomen, maar de geuren worden op een andere manier geregistreerd dan normaal gesproken. Ook parosmie kan, net als fantosmie, ontstaan door het verkeerd aangroeien van de reukzenuw na beschadiging van deze zenuw.
In de registratie van de geuren bij parosmie is het volgende onderscheid te maken:
- Euosmie: bestaande geuren worden waargenomen als prettige geuren.
- Troposmie: bestaande geuren worden waargenomen als vieze of onprettige geuren (vaak een verbrande of rotte geur).
Hyposmie is een verminderd reukvermogen. Hyposmie is daardoor een kwantitatieve reukstoornis. Er zijn drie verschillende niveaus van hyposmie: mild, gemiddeld en ernstig. In welke categorie iemand valt, is afhankelijk van de vermindering van het reukvermogen en de leeftijd. Of iemand wel of niet hyposmie heeft, is dus niet met een hard getal te bepalen doordat de diagnose hyposmie afhankelijk is van het gemiddelde reukvermogen in een leeftijdsgroep.
Hyposmie treedt vaak op bij veroudering: dit proces is niet omkeerbaar. Bij ongeveer de helft van de ouderen treedt verlies van reuk en/of smaak op. Dit wordt presbyosmie genoemd.
Anosmie is het totale verlies van het reukvermogen. Hierbij kan het onderscheid gemaakt worden tussen selectieve anosmie en complete anosmie. Bij selectieve anosmie worden slechts bepaalde geuren niet meer waargenomen. Bij complete anosmie wordt geen enkele geur meer waargenomen.
Voor het ontstaan van anosmie zijn verschillende verklaringen. Soms kunnen geuren niet naar de goede plek geleid worden door verstoppingen in of beschadigingen van de neus. We spreken dan van een conductieve stoornis. Ook kan het zijn dat de geuren niet meer goed naar de hersenen geleid kunnen worden of niet verwerkt kunnen worden in de hersenen. We spreken dan van een sensorineurale stoornis. Daarnaast kan anosmie ook vanaf de geboorte al aanwezig zijn: we spreken dan van congenitale anosmie.
Mensen met anosmie hebben soms het gevoel dat ze bepaalde geuren toch waarnemen, zoals de geur van ammoniak. Bij het snuiven aan een fles ammoniak ontstaat namelijk een prikkeling in de neus. Deze prikkeling is geen geurwaarneming, maar een reactie van de trigeminale zenuw. Dit is één van de zenuwen die in de neusholte ligt.
Doneren – Lid worden
© 2024 reuksmaakstoornis
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑