Vervormde geuren: verbetering of verwarring?

Susanne de Bruin (27) is freelance journalist en tikte talloze interviews en verhalen voor de patiëntenvereniging reuksmaakstoornis.nl over reukverlies. Sinds eind januari mag zij zich door een coronabesmetting scharen onder de doelgroep waar zij jarenlang voor schreef. In haar blogs vertelt zij over haar eigen ervaringen.

Begin dit jaar kocht ik iets voor mezelf wat ik eigenlijk helemaal niet nodig had, maar waar ik wel heel blij van werd. In mijn werk als freelance journalist rijd ik – normaal gesproken – het hele land door, van interview naar interview. Om een stukje luxe aan dat rijden toe te voegen, trakteerde ik mijzelf op een Rituals autoverfrisser. Bewust in de geur van mijn favoriete zonnebrand, om steeds dat heerlijke vakantiegevoel te krijgen.

Zeepsop

Verguld zette ik eind januari het houten geurblokje op de blazer van mijn airco voor ik vertrok naar het huis van een vriendin. De hele weg genoot ik van de geursensatie, niet wetende dat het de eerste en gelijk de laatste keer zou zijn. Die avond kreeg ik via die vriendin corona en sindsdien ruikt mijn hele auto naar afwasmiddel. Erg fris wel, maar het lijkt in niets meer op mijn zalige vakantieluchtje.

Knoflookkoffie

Inmiddels zijn we maanden verder en word ik nog steeds regelmatig verrast door een gekke, vervormde geur die soms dagen of zelfs weken blijft hangen. Met name knoflook is hardnekkig. Het doet me denken aan een kleurfilter op instagram of in photoshop waarmee je een subtiele kleurverandering in je beeld aanbrengt. Als een zonnebril met gekleurde glazen. Wekenlang had ik mijn eigen geurfilter. Alles wat ik rook – en dat was al niet bijster veel – was gehuld in een aroma van knoflook. Van mijn eerste kopje koffie in de ochtend tot mijn lievelingsparfum en een groezelig openbaar toilet achter een benzinestation: steeds weer diezelfde weeïge zoet-hartige geur. Van geen geur naar de verkeerde geur: op sommige momenten wist ik niet meer wat ik moeilijker vond. Fantosmie brengt me nog vaak in verwarring wanneer ik uit het niets een heel sterke geur ruik terwijl ik geen idee heb wat dat dan triggert. Wellicht heb ik mijn honden al te vaak ten onrechte van slechte manieren beschuldigd…

Putlucht

Maar wanneer ik over andermans ervaringen lees, prijs ik mij gelukkig. Veel lotgenoten beschrijven hun coronageur als continu chloor ruiken. Of iets heel chemisch als verbrand plastic, putlucht of mest. Geuren die een allesoverheersend gevoel van walging oproepen, waardoor eten en drinken haast niet meer te doen is. Dan valt knoflook of zeepsop nog best mee, toch?